Akaroa

Het ultieme camping gevoel, in de camper de hele nacht liggen luisteren naar de regen, maar dan ook de hele nacht. Iris, de I van Wapi, lag de halve nacht wakker van de kiespijn, heel vervelend, trouwens nu we het toch over Iris, de I van Wapi, hebben, die heeft haar vinger, waarvan ze thuis het topje zowat had afgesneden, diverse keren flink gestoten, godver.. godver... door de camper, is stronteigenwijs, ook heeft ze haar teen flink gestoten, weer godver... godver.... door de camper, ze neemt niks van een ander aan, staat onder de douche met een ingezeepte kop en komt er dan achter dat ze haar handdoek vergeten is, weet alles veel beter, wil ruiken aan een creme in een winkel, knijpt te hard in de tube, resultaat jas vol met creme, stoot zich tegen de tafel en heeft een blauwe plek, gooit een glas bier over iemand anders heen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ze is gewoon lomp. Willem, de W van Wapi, zegt het, wij ondervonden het !!! Hoe zij door de ballotagecommissie van de familie Retera is gekomen is mij een raadsel. Als zij wordt toegelaten ja wie dan niet ???
Maar eerlijk is eerlijk, ik zou niemand kunnen bedenken waar ik liever mee op vakantie zou gaan ( en Willem dan, want ja daar kom je dan niet onderuit, hahaha), dan maak je nog eens wat mee.
In Akaroa kun je met dolfijnen zwemmen, dus wij geboekt. Om 13.15 uur bij de boot, alles uit, wetsuit aan, dit alles bij 9 graden, duikbril met snorkel om en de boot op, 20 minuten varen, totdat je dolfijnen ziet, maar dan de boot af het water in via een trapje, verrekes koud water wat langzaam via je kraag naar binnen loopt, brrr, en maar blijven lachen voor de foto's. De dolfijnen, welke in behoorlijke aantallen rondzwommen, bleven helaas op afstand, ong. 5 a 6 meter en verder. Als je dan ronddobbert in de zee met al dat water om je heen, en met die golven, dan voel je je heel nietig en klein. Met die wetsuits aan kun je niet verdrinken gelukkig. Na een half uur tot drie kwartier weer de boot in en op naar de volgende dolfijnen zwemplek. Zelfde ritueel. Grote en kleintjes leuk om te zien vanuit de boot, maar hangend in het deinende water was het wat disappontl...,dispojant.... Disaportl... tegenvallend, we kregen dan ook, zonder om te vragen een deel van ons startgeld terug.
Met z'n allen douchen en kleumen en omkleden in een klein hokske. De mannen en de vrouwen gescheiden, dat dan weer wel, jammerrrrrrr.
Gelukkig kwamen we, fysiek zwak en verkleumd, langs een wijnproeverij en kaasproeverij, gewoon bij iemand thuis. Nou,ik kan je zeggen, als je daar eenmaal aan begint weet je niet van ophouden !!!!! Wij dus ook niet.
Uiteindelijk zijn we stommelend, struikelend en elkaar moed in pratend op de camping aan gekomen.
Direct begonnen met bakken van de zalm op de huid, en een flinke steak, met groene asperges zoete aardappelen en, hoe kan het ook anders, rode wijn, Grenache Shiraz.
Het einde nadert heel langzaam, maar zeker, en dat merk je in de groep. Willem, de W van Wapi en Paul, de P van Wapi, gaan ineens een regenjackje kopen, het is een damesmodel maar toch gekocht. Maar er staat wel New Zealand op. Dat dan weer wel.
Wat hoor ik, ....oh het eten is klaar of ik kom,
" is de wijn al ingeschonken?".