Akaroa

Queenstown achter ons gelaten. Een knus, gezellig stadje aan een heeeel groot meer met blauw, schoon helder water. Omgeven met bergen aan alle kanten. Schitterend. Bij onze haventjes in nederland drijft allemaal troep, plastic en viezigheid in het water, hier is het water overal schoon en als ik zeg overal bedoel ik ook overal. Gisteravond de teleurstelling weggespoeld met een paar flessen Pinot Gris, dat was dan weer geen straf, alleen het weg brengen van alle lege flessen vanmorgen weer wel, het regent nm enigzins.
Vrij snel reden we al door de bergen, en dat bleef zo voor uren doorgaan. Ruwe, ruige, kale bergen. Onherbergzaam, in vele kleurstellingen, gleden ze aan ons voorbij. Hier en daar een struikje, niet eens groen maar dor, en nergens een boom te bekennen.
Plotseling diverse winery's achter en bij elkaar, met wijngaarden zo groot dat Aqua Best erbij in het niet valt. Honderden wijnranken achter elkaar, strak in het gelid en allemaal heel fris groen alsof ze geschilderd zijn op een huge N.Z.'s doek.
Maar om nou s'morgens om 9.30 uur al een wijnproeverij te bezoeken gaat wel heel erg ver. Iris is not amused over deze beslissing en trilt enigzins, maar dat is niet van emotie, eerder afkickverschijnsel.
Wat een groot, divers land. Je merkt het pas als je er doorheen trekt. Acht keer groter als, sorry Es, dan nederland en amper 5 miljoen inwoners. Space, space, space.
Dan weer een zalmkwekerij, dan weer, hoe bestaat het, het zou verboden moeten worden, meerdere kersentelers. Gatver....
Hele velden met lupines, wuivend naar ons alsof ze willen zeggen,..... "enjoy your trip, you only live once" ,ofzo iets.
Giga grote meren met azuurblauw water, waar halen ze zoveel kleurstof vandaan ???? En zo links en rechts zie je kampeerders staan met camper op de meest mooie plekjes. Idyllisch, romantisch en avontuurlijk tegelijk. Awsome, om dat veel gehoorde woord hier, maar eens aan te halen.
Bij Lake Pukaki gestopt en foto's gemaakt, en de schoonheid op ons in laten werken van de kleuren van het water, de bergen om ons heen en de rust. De wind waait alle gedachten uit je kop en je haar naar de klo...., maar daar heeft Willem, de W van Wapi, dan weer geen last.
Met op de achtergrond Mount Cook, de hoogste berg van N.Z.
Ondertussen nog even wat foto's van bloeiende planten, speciaal voor Jos.
Hier komen we er ook achter dat de camper geen off the road uitvoering is, zitten bijna vast met de bodem, trekken een spoor van vuil afvalwater en hebben wat kleine schade. What the heck, he waar ken ik die van, heb er hier nog geen aanplakbiljetten van gezien, slechte zaak John, we zijn fully insurred.
Onderweg een uitbater bezocht in the middle of nowhere, in de style van " route 66 " , diverse hele oude, in vergaande staat van ontbinding verkerende, auto's uit de jaren 50. Gelukkig was er net een club met oude wagens gestopt, schitterende wagens van 15 tot 20 meter lang met aan alle kanten vleugels en chroom dat heftig schitterde. Daar zaten ook drie prachtige Camaro's bij, deze waren wel nieuw, twee zwarte en een witte. Het geluid bij het weg rijden, grandioos !!!
Trouwens alle snelwegen in N.Z. zijn tweebaans, een baan van zuid naar noord en een van noord naar zuid,.....................wat? Jaha, als je van west naar oost rijdt, een baan van west naar oost en een baan van oost naar west. Ik dacht dat jullie dat wel zouden snappen, maar er zijn er altijd weer bij die ......
Met af en toe een " passing lane " om sneller verkeer voorbij langzamer verkeer te laten. Dat zijn dus snelwegen !!! Je mag er max. 100 en als je bij een plaatsje komt ga je eerst naar 70 en in het plaatsje 50, ben je net een meter uit het plaatsje mag je weer direct 100.
Vanmiddag vanuit Queenstown via Cromwell en Omarama langs Lake Pukaki en Lake Tekapo naar Timaru. Vervolgens naar Ashburton richting Christchurch, maar we buigen voor Christchurch af naar Akaroa of all places. Onderweg het eerste ongeluk gezien in 3,5 week. De hele dag regen, ideale reisdag, hoop dat het weer morgen beter wordt. Willem, de W van Wapi, gaat straks weer chili con carne maken. Als ik er zo over na denk, we kunnen altijd nog een catering bedrijf beginnen met ons vieren, dan proef ik de wijn wel iedere keer voor, want je weet maar nooit, hij zal maar piqué zijn.