Wanaka

Na een emotioneel afscheid van Tavanna, Toon, Tim en Ingrid, de andere kinderen waren niet thuis, zei Tavanna met een zwaar engels accent, " en flikker nu maar op " !!! Wat een hartelijkheid, hahaha.
Via plaatsen als Hokitika, Harihari, Wataroa zijn we bij Tatare gestopt om naar de Franz Josef Glacier ( gletsjer) te lopen, een tocht van ong. 1 uur maar wel de moeite waard. Overal watervallen op de weg ernaar toe, hard stromende ijskoude rivier met links en rechts droge beddingen met keien zo groot en kleurrijk en ruig, en uiteindelijk een prachtig uitzicht op de gletsjer. Hij smelt continu en heeft de laatste jaren ontzettend veel ingeleverd. En daar werken wij zelf aan mee, want er staan een kleine honderd auto's, campers, bussen ed om hem te bekijken dus dat proces wordt door ons zelf in stand gehouden zoniet versneld.
Bij Knight Point aan de kust van de Tasman Sea hebben we een witte kei met de tekst " WAPI 12-1-2016 " gelegd bij honderden andere witte keien met namen die op een grote stapel bij elkaar liggen en een mooi monument vormden. Gaan volgend jaar ff kijken of hij er nog ligt.
Vervolgens via Lake Moeraki, Makaroa, Lake Wanaka naar Wanaka.
Ik weet dat ik in herhaling val en steeds dezelfde superlatieven gebruik , maar het landschap, de vergezichten, de meren, het is allemaal zo prachtig en weids, je valt steeds van de ene verbazing in de andere.
Het landschap verandert per half uur, je kijkt je ogen uit.
En nog steeds is de stemming in de hut prima, er is nog geen onvertogen woord gevallen. Althans niet waar ik bij was.